Κύριε της ζωής μου..

Κύριε και Θεέ μου,
ζητώ και πάλι συγχώρεση κόντρα στην αμετανοησία μου.

Ζητώ το έλεός Σου, κόντρα στην σκληρότητά μου.

Ζητώ να δυναμώσεις την πίστη μου, παρά τις αμφιβολίες μου.

Ζητώ την Χάρη Σου, κόντρα στον εγωισμό μου.

Ζητώ την αγάπη Σου, παρά την εμπάθειά μου.

Άνοιξε την καρδιά μου να δεχτώ το κάθετι.
Φώτισε το σκοτεινιασμένο μου μυαλό.

Ελευθέρωσέ με από την τυραννία του καθωσπρεπισμού και του ηθικισμού.

Δωσ’ μου απλότητα καρδιάς, λογισμό ταπεινό, φρόνημα αυταπάρνησης.

Κύριε της ζωής μου, μην μείνεις στην αμαρτία μου, αλλά δες τον μικρό αγώνα μου, την αγωνία μου για να μην Σε χάσω.

Σφάλλω συνέχεια ενώπιον Σου, ενώπιον των συνανθρώπων μου. Το ομολογώ, μα ίσως δεν φτάνει…

Γι’ αυτό σου ζητώ δύναμη και θάρρος ν’ αντιμετωπίζω κάθε γεγονός με υπομονή και διάκριση, με απαλότητα και σοφία, ώστε να μην γίνομαι αιτία να πληγώνονται άνθρωποι, όπως έχω διαπράξει στο παρελθόν.

Κύριε ζήτω παρηγοριά στον πόνο μου.
Σ’ αυτήν την οδύνη της αμαρτίας που γίνεται αδυσώπητη. Δωσ’ μου ελπίδα και κατάνυξη.

Μόνο Εσύ με ξέρεις.
Μόνο Εσύ με βλέπεις χωρίς τις μάσκες της υποκρισίας μου.

Μια ολάκερη ζωή χωρίς προκοπή…
Και η δικαιοσύνη Σου, δικαιοσύνη εις τους αιώνας. Μα Εσύ είσαι και Φιλάνθρωπος και Ελεήμων, δεν θέλεις τον θάνατο του αμαρτωλού.
Δείξε λοιπόν και σε εμένα την μακροθυμία Σου. Παιδαγώγησε και συνέστησέ με, με κάθε κόστος.

Γιατί μόνο η Σωτηρία έχει αξία και τίποτα άλλο.
Το ξέρω, μα είμαι αδύναμος να το υποστηρίξω αδιαπραγμάτευτα.
Προσπαθώ, μα είμαι ανεπαρκής.
Πέφτω, σηκώνομαι.
Και ξανά από την αρχή.

Ανάξιος είμαι έστω για ένα Σου βλέμμα.
Έσχατος όλων.
Ελεεινότερος πάντων.

Μα Εσύ ξέρεις την καρδιά μου.
Γνωρίζεις τον βαθύτερο πόθο μου για Σένα.
Μην λογαριάσεις λοιπόν τίποτα για να με σώσεις. Κι ας αντιδράσω, κι ας πονέσω.

Μπροστά Σου αμαρτάνω.
Μα και μόνο Εσένα λατρεύω.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή