Διακήρυξη Δημοσίου Πλειοδοτικού Διαγωνισμού για την πώληση ενός οικοπέδου – Ι. Ν. Αγ. Στυλιανού Γκύζη

Μια ηλιαχτίδα

Καλωσήλθατε στην ηλιαχτίδα,

τη σελίδα της ενορίας του

 Αγ. Στυλιανού Γκύζη

---

---

---

---

άγιος στυλιανός agios stylianos αγιος στυλιανος ορθοδοξία orthodox

---

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ-Σύγ­κρου­­­ση πίστεως και ὑπο­­­κρισίας

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρθώθη καί ἐδό­ξα­ζεν τόν Θεόν».

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ σημε

ρινή εὐαγ­γε­λική περικοπή, τό θαῦ­μα τῆς συγκυπτούσης γυ­ναικός, ἡ ὁποία ἐπί δε­καοκτώ χρόνια δέν μπο­ροῦσε ἐξαιτίας μιᾶς ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρ­θια καί νά περπα­τή­σει. Καί ὅμως παρά τή δυ­σκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθα­νόν αἰσθανόταν, δέν πα­ρέ­λειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ. Δε­κα­οκτώ χρόνια ἀσθε­νής, καί κανείς δέν εἶχε ἐν­διαφερθεῖ γιά τήν κα­τά­­στασή της· μέ­χρι πού συνάντησε τόν Χριστό. Εἴτε δέν τόν γνωρίζει εἴτε δέν θέλει νά τόν ἀ­πασχο­λήσει μέ τό προ­σω­πικό της πρό­βλημα, ἡ συγκύπτουσα γυ­ναίκα δέν πλησιάζει τόν Χρι­στό οὔτε τοῦ ἐκ­θέτει τόν πόνο της. Ἴ­σως καί δέν προλα­βαί­­νει νά τό κά­νει, για­τί ὁ Χριστός τήν πλη­σιάζει γιά νά τῆς προσ­φέρει αὐτό πού ἐπιθυ­μοῦσε, δηλαδή τήν ὑγεία της. «Ἐ­πέ­θη­κεν αὐτῇ τάς χεῖ­ρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρ­θώ­θη».

«Ελεημοσύνη εκ θανάτου ρύεται»

Κατερίνας Τσακίρη – θεολόγου

  Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κινητήρια δύναμη της σύγχρονης κοινωνίας είναι η οικονομία. Ο ψυχρός μάλιστα υπολογισμός της ζημιάς και του κέρδους θεωρείται ρεαλισμός. Όταν όμως η αναγκαία οικονομική άνεση γίνεται προτεραιότητα ζωής, τότε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, περνάμε από την ανάγκη των χρημάτων στην αγάπη του πλούτου και τελικά γινόμαστε δούλοι στα χρήματα. Έτσι το μέσο με το οποίο ελπίζαμε ότι θα κατακτούσαμε κάποια ελευθερία από τις ανασφάλειές μας γίνεται τύραννός μας.

«Ελεημοσύνη εκ θανάτου ρύεται»

Κατερίνας Τσακίρη-θεολόγου

  Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κινητήρια δύναμη της σύγχρονης κοινωνίας είναι η οικονομία. Ο ψυχρός μάλιστα υπολογισμός της ζημιάς και του κέρδους θεωρείται ρεαλισμός. Όταν όμως η αναγκαία οικονομική άνεση γίνεται προτεραιότητα ζωής, τότε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, περνάμε από την ανάγκη των χρημάτων στην αγάπη του πλούτου και τελικά γινόμαστε δούλοι στα χρήματα. Έτσι το μέσο με το οποίο ελπίζαμε ότι θα κατακτούσαμε κάποια ελευθερία από τις ανασφάλειές μας γίνεται τύραννός μας.

Γι΄ αυτό το Πνεύμα του Θεού μας λέει ότι είναι καλύτερο να δίνουμε ελεημοσύνη από το να συγκεντρώνουμε πλούτο. «Καλόν ποιήσαι ελεημοσύνη ή θησαυρίσαι χρυσίον· ελεημοσύνη γαρ εκ θανάτου ρύεται και αυτή αποκαθαριεί πάσαν αμαρτίαν» (Τωβίτ 12, 8-9).

Υπερκόπωση: Τα συμπτώματα που αποδεικνύουν ότι πρέπει να προσέχεις

Στην υπερκόπωση οι ενδείξεις ξεκινάνε σταδιακά και έπειτα χειροτερεύουν απότομα. Για να μη φτάσεις σε αυτό το στάδιο θέλει προσοχή και παρατηρητικότητα

Η υπερκόπωση, δηλαδή το λεγόμενο σύνδρομο του Burnout συνιστά παθογένεια στις μέρες μας. Ζούμε στην εποχή της εξέλιξης και των ταχυτήτων με αποτέλεσμα να μη σκεφτόμαστε πόσο κουράζουμε τον οργανισμό μας. Οι ανάγκες είναι πολλές και οι δουλείες είναι πολύωρες. Πώς εκδηλώνεται ωστόσο η υπερκόπωση;

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυρας Σεραφείμ

Μελέτιος Καλαμαρᾶς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης)

Εἶναι γνωστό πόσο σκληρή ἦταν ἡ δουλεία τοῦ γένους μας στούς Τούρκους. Καί μή μπορώντας νά τήν ἀνέχονται, τολμηροί καί γενναῖοι ἄνδρες ἔκαναν κατά καιρούς μικρο-ἐπαναστατικά κινήματα. Πού γρήγορα ἡ τρομακτική ἰσχύς τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατίας, τοῦ Σουλτάνου, τά ἔπνιγε στό αἷμα.
Ἕνα τέτοιο ἦταν καί τό κίνημα τοῦ μητροπολίτη Λάρισας Διονύσιου (1601-1611), πού ὀνομάσθηκε ἐμπαικτικά «σκυλόσοφος», ἀφοῦ ξέχασε τόν Σταυρό καί ἔπιασε κουμπούρι.

* * *

«Να κάνεις κέφι την Πίστη σου…»

Αυτή είναι μια φράση του Ν. Γ. Πεντζίκη, που συνοψίζει μια μεγάλη αλήθεια, ότι εάν η πίστη σου και η σχέση σου με τον Θεό δεν έχει χαρά τότε είναι ένα μεγάλο ψυχικό βάσανο. Η πίστη δεν είναι ψυχαναγκασμός αλλά οξυγόνο για την ζωή μας.
Διαφορετικά γεμίζεις ενοχές, φόβο και μεταφυσική ανασφάλεια. Έχεις νεύρα, γίνεσαι δύστροπος και μίζερος. Σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα. Ιδιαιτέρως δε εκείνοι που δεν πάνε εκκλησία και κάνουν ότι θέλουν στην ζωή τους.

Αυτούς δεν τους αντέχεις γι’ αυτό και τους πολεμάς. Όχι βέβαια όπως θέλεις να φαίνεται, ως αρνητές της πίστεως, άλλωστε δεν έχει ανάγκη ο Χριστός από συνηγόρους, αλλά διότι σου θυμίζουν εκείνα που ζουν ακόμη μέσα σου και ξεροσταλιάζουν στην θέα του ανικανοποίητου.
Θυμάμαι που έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, «ότι κάνεις με αγγαρεία κλωτσάει η ψυχή, αντιδρά… Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε την χαρά του Χριστού…».

Την πίστη λοιπόν και την σχέση με τον Θεό, πρέπει να την κάνεις κέφι, να την χαίρεσαι. Να λάμπει το πρόσωπο σου, το σώμα σου να σκιρτά, στο βλέμμα σου οι άνθρωποι να συναντούν την αγάπη, την κατανόηση, την ελπίδα και το φως. Να σε κοιτούν και να λένε:«πόσο θα ήθελα να έχω το κέφι αυτού του ανθρώπου.Πού είπαμε ότι πιστεύει ;»

 

Πηγή