Καλωσήλθατε στην ηλιαχτίδα,

τη σελίδα της ενορίας του

 Αγ. Στυλιανού Γκύζη

---

άγιος στυλιανός agios stylianos αγιος στυλιανος ορθοδοξία orthodox

Άμα κάνεις το σταυρό σου…

Σταυρός: Οι άνθρωποι που κάμουν τον Σταυρόν τους ή που φορούσαν τον Σταυρόν τους επάνω τους γλίτωσαν από πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα και πολλά μεγάλα κακά, τα οποία βρέθηκαν μπροστά τους.

Αλλά και άνθρωποι που είχαν δυσκολίες προσωπικές, ο Γέροντας ο Παΐσιος τους έλεγε:

Όταν βρεις το Χριστό, έχεις τα πάντα…

Μέσω της αγάπης προς τον αδελφό μας θα κατορθώσουμε να αγαπήσουμε το Θεό. Η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού.

Όταν βρεις το Χριστό, έχεις τα πάντα, δε θέλεις τίποτε άλλο.

Όπου υπάρχει η αγάπη του Χριστού, εξαφανίζεται η μοναξιά, είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος, ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε άγχος, ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.

Όταν έρθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει, τα πάθη εξαφανίζονται. Ο Χριστός είναι το παν».

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Η κακή μας σκέψη η κακή μας διάθεση επηρεάζει τους άλλους..

Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;».

  Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζουμε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό.
Κι αν, αντί να προσευχόμαστε, λέμε, «να το βρεις απ’ τον Θεό, να σε πληρώσει ο Θεός για το κακό που μου έκανες», και τότε πάλι ευχόμαστε να τον τιμωρήσει ο Θεός. Ακόμη και όταν λέμε, «ας είναι βλέπει ο Θεός», η διάθεση της ψυχής μας ενεργεί κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, επηρεάζει την ψυχή του συνανθρώπου μας και αυτός παθαίνει κακό.

  Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.
Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό. Αντίθετα παραγγέλλει: «Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς.

Από το βιβλίο: «Βίος και Λόγοι του Γέροντος Πορφυρίου»

Πηγή

Οἰκογένεια καὶ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ

Μωϋσῆς

Μοναχὸς, Ἁγιορείτης

Ἴσως σκεφθεῖ κάποιος δικαιολογημένα, τί ἔχει νὰ πεῖ ἕνας ἀπομακρυσμένος Ἁγιορείτης μοναχὸς γιὰ τὴν οἰκογένεια, γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν τέκνων τους; Ὅμως, ὁ μοναχὸς δὲν εἶναι ἀνέραστος, μισόκοσμος καὶ ἀπομονωμένος. Ὁ μοναχὸς εἶναι εὐχέτης ὑπὲρ ὅλης τῆς οἰκουμένης.

Πάντοτε, ἡ Ἐκκλησία ἤθελε νὰ ἀκούει τοὺς μοναχούς. Στὴν ἱερὰ ἡσυχία ὁ μοναχὸς σοφίζεται, φωτίζεται, ἀγωνιζόμενος καὶ καθαιρόμενος. Παρατηρεῖ, λοιπὸν, τοὺς ἀσκητὲς νὰ μηνύουν στὸν ἄστατο κόσμο τὸ «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου». Ἡ μεγάλη τρυφὴ τοῦ κόσμου, ἡ ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία, ἡ εὐδαιμονία, ἡ εὐμάρεια δὲν εἶναι διόλου θετικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Τὸ Ἅγιον Ὅρος ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν κατιούσα πορεία τοῦ κόσμου. Γιὰ τὶς ἀνίερες ἰδέες ποὺ ἀκούγονται πρώτη φορᾶ στὸν νεοελληνικὸ βίο γιὰ συμβίωση μόνιμη καὶ νόμιμη ἀγάμων, ἀκόμη καὶ ὁμοφυλοφίλων, γιὰ τὴν ἔξαρση τῆς μοιχείας, τὴν αὔξηση τῶν διαζυγίων. Καθημερινὰ ἔρχονται θλιμμένοι καὶ προβληματισμένοι ἄνθρωποι στὸ Ἅγιον Ὅρος, πνιγμένοι στ’ ἀδιέξοδα ἀπὸ μία ἀνοημάτιστη ζωή, ἕνα λανθασμένο τρόπο βίου.

Ἰδιαίτερα μᾶς προβληματίζει ἡ ἀδιαφορία τῶν νέων, μὲ τὰ πολλὰ ψυχικὰ τραύματα. Ταπεινὰ φρονοῦμε πὼς ἕνα ἀκόμη ὀχυρὸ εἶναι ἡ οἰκογένεια, παρὰ τὰ ὅποια προβλήματά της. Τὴν οἰκογένεια ἀποτελοῦν οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά. Περὶ αὐτῶν, ἁπλὰ καὶ πρακτικὰ θὰ μιλήσουμε μὲ πόνο καὶ ἀγάπη, ὄχι ὡς δάσκαλοι ἀλλὰ ως συμπαθοῦντες ἀδελφοί.

Ὁ ἄγγελος καὶ τὸ κρεμμύδι

Κάλλιστος Γουέαρ

Ἐπίσκοπος Διοκλείας

Στοὺς Ἀδελφοὺς Καραμάζωφ περιλαμβάνεται μία λαϊκὴ ἱστορία, σχετικὰ μὲ μία ἡλικιωμένη γυναίκα ποὺ δὲν ἔζησε σωστὰ καὶ μετὰ θάνατον βρέθηκε σὲ μία λίμνη ἀπὸ φωτιά. Ὁ φύλακας Ἄγγελός της προσπαθοῦσε νὰ κάνει ὅ,τι μποροῦσε, γιὰ νὰ τὴν βοηθήσει. Ἡ μόνη καλή πράξη ὅμως ποὺ θυμόταν, ὅτι ἔκανε αὐτὴ ἡ γυναίκα ὅταν ζοῦσε, ἦταν ποὺ εἶχε δώσει κάποτε ἀπὸ τὸν κῆπο της ἕνα κρεμμύδι σὲ μία ζητιάνα. Πῆρε λοιπὸν ὁ ἄγγελος τὸ κρεμμύδι, εἶπε στὴ γυναῖκα νὰ πιαστεῖ ἀπ’ αὐτὸ κι ἄρχισε νὰ τὴν τραβᾶ ἔξω ἀπὸ τὴ λίμνη.

Η συμβίωση με δύσκολους ανθρώπους

Είναι απογοητευτικό να συναντούμε ανθρώπους ή, το χειρότερο, να ζούμε μαζί τους, που μας προκαλούν ένταση, μας μειώνουν ή μας αναστατώνουν. Όλ’ αυτά είναι σημάδια της απουσίας της κοινωνίας των προσώπων, της ενότητας και της αγάπης.

Προσπαθούμε να τους αποφύγουμε, γιατί κανείς δεν αναπαύεται σε τέτοια ατμόσφαιρα. Όλοι μας θέλουμε να έχουμε χαρά, καρδιακή ειρήνη, ζωντάνια και όχι μιζέρια. Η αποφυγή όμως τέτοιων ανθρώπων δεν είναι πάντα εφικτή, γιατί ενδέχεται να ζούμε ή να εργαζόμαστε μαζί. Τι θα γίνει τότε; Να συνεχίσουμε να έχουμε τ’ αρνητικά συναισθήματα, που, αναπόφευκτα, θα μας οδηγήσουν σε λύπη, θλίψη και κατάθλιψη, με αποτέλεσμα την ασθένεια;

Ὁ κόσμος ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο

Στανιλοάε Δημήτριος

Πρεσβύτερος (+)

Μέσα στὴν μυστηριακὴ δομὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνακαλύπτει κανεὶς ξανὰ τὴν μυστηριακὴ δομὴ τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος δὲν ἔχει ἔννοια, παρὰ μόνο ἂν τὸν ἀποδεχτοῦμε σὰν δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Ὁ κόσμος εἶναι ἡ ἄμπελος ποὺ δόθηκε στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ κόσμος ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν κόσμο, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (18 ὄμ. εἰς Ρωμαίους). Ὅλα εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ἄμπελος τῆς ἀγάπης του. Μ’ ὅλα ἐπιβεβαιώνεται καὶ μᾶς μεταδίδεται ἡ πλημμύρα τῆς θείας ἀγάπης, ἡ εὐδοκία καὶ ἡ χάρη Του. Κατὰ συνέπεια, ὅλα εἶναι μυστήριο, ὅπως καὶ κάθε δῶρο πού μᾶς κάνει καθένας ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας, εἶναι δεῖγμα καὶ φορέας τῆς ἀγάπης του γιὰ μᾶς.

Ὅμως τὸ δῶρο ἀπαιτεῖ μία ἀπάντηση

Καλά, μπορείς ακόμα να χαμογελάς;

Βλέπεις κάτι προσωπάκια  χαρούμενα, χαμογελαστά, έτοιμα να ευθυμήσουν, έτοιμα να δείξουν το χαμόγελό τους.

Ακόμα και με βροχή και συννεφιά,ακόμα και μέσα στη δοκιμασία, ακόμα και μέσα στην αποτυχία, χαμογελούν, γελούν, ευθυμούν.

Δεν είναι ότι είναι αναίσθητοι, δεν είναι που θέλουν να κρύψουν το δάκρυ τους.

Φυσικά κι αυτοί κλαίνε, αλλά δεν κλαψουρίζουν συνεχώς. Φυσικά και αυτοί στεναχωριούνται, αλλά η καρδιά τους δεν στενεύει.

Οἱ ἑορτὲς τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ

Anthony Bloom

Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια ἡ Ἐκκλησία ἔχει δώσει στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ τίτλους ἁγιότητας μεγαλύτερους ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν δοθεῖ σὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον Ἅγιο. Ὀνομάστηκε Ὑπεραγία, Παναγία. Τὴν εὐλαβούμαστε ὡς κάποια ποὺ εἶναι μεγαλύτερη καὶ ἁγιότερη ἀπὸ τὰ Χερουβὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, μεγαλύτερη ἀπ’ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ποὺ προικισμένοι μὲ τὴν ὅραση μποροῦν νὰ δοῦν, ν’ ἀτενίσουν καὶ νὰ λατρέψουν, ὡς κάποια ποὺ εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι στὸν θρόνο τοῦ Ὑψίστου. Ἐπειδὴ αὐτοὶ ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι βλέπουν, λατρεύουν καὶ ὑπηρετοῦν τὸ Θεὸ ὡς τὸν Κύριό τους, ὡστόσο παραμένουν κατὰ κάποιο τρόπο μακριὰ ἀπ’ Αὐτόν, σὲ σχέση μὲ ἐκείνη ποὺ στὴν ἀνυπέρβλητη ἁγιότητά της ἔγινε ἡ οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, ἡ Μητέρα τοῦ σαρκωμένου Λόγου, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Νύμφη, ἡ τέλεια ἀποκάλυψη αὐτοῦ ποὺ ὁλόκληρη ἡ κτίση ἔχει κληθεῖ νὰ εἶναι καὶ νὰ γίνει.

Πανήγυρις Αγίου Στυλιανού Γκύζη 2022

Περὶ νηστείας

Θεοδωρόπουλος Ἐπιφάνιος

Πρεσβύτερος(+)

Ἀναγκαῖος ὁ θεσμὸς τῆς νηστείας

Αὐτοὶ ποὺ ἐνσυνείδητα παραθεωροῦν τὸ θέμα τῆς νηστείας, χωρὶς νὰ ἔχουν λόγους ὑγείας, πολὺ φοβᾶμαι ὅτι δὲν ἐνδιαφέρονται πραγματικὰ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.

Νομοθέτες!

Διηγεῖτο κάποτε ὁ γέροντας: Ἦρθε κάποιο πνευματικοπαίδι μου καὶ μοῦ ἔλεγε:

-Ξέρετε, πάτερ, ἐγὼ δὲν τὴν παραδέχομαι τὴν νηστεία. Τί πάει νὰ πεῖ νηστεία;

Τοῦ ἀπάντησα: -Ἡ νηστεία εἶναι θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας. Νομοθετήθηκε στὸν Παράδεισο. Νήστευσαν οἱ Προφῆτες, ὁ Μωυσῆς, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες… Ἐὰν ἐξακολουθεῖς νὰ μὴ νηστεύεις καὶ νὰ ἔχεις αὐτὲς τὶς ἀντιλήψεις, τότε ν’ ἀλλάξεις Γέροντα! Ἔτσι τοῦ εἶπα.

Ὁ Ὅσιος Σισώης στὸν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου

Ἄγνωστος συγγραφεύς

 

Ὁ Ὅσιος ἐπεσκέφθη κάποτε τὸν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ὅταν στάθηκε μπροστὰ καὶ ἀναλογίσθηκε τὸ μεγαλεῖο, στὸ ὁποῖο ἔζησε ὁ ἐνδοξώτατος αὐτὸς βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων, τὴν δόξα ποὺ ἀπέκτησε μὲ τὰ κατορθώματά του στοὺς πολέμους, ποὺ τὸν ἔκαμαν ἥρωα καὶ κατακτητὴ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἔφριξε μὲ τὴν σκέψη, πόσο ἄστατη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ πόσο πρόσκαιρη ἡ δόξα. Ἔκλαψε καὶ θρήνησε γιὰ τὴ ματαιότητα ὅλης αὐτῆς μιᾶς προσπάθειας ποὺ κατέλαβε ὅλη του τὴν ζωή καὶ ποὺ δὲν τοῦ προσέφερε κανένα καλὸ στὴν ψυχή του.

Οἱ μαθητὲς τοῦ ἀββᾶ Σισώη ζωγράφισαν τὴν εἰκόνα τοῦ πνευματικοῦ τους πατέρα κοντὰ στὸν τάφο καὶ ἔγραψαν καὶ τὸ ἑξῆς ἐπίγραμμα:

Ὁρῶν σε τάφε, δειλιῶ σου τὴν θέαν καὶ καρδιοστάλακτον δάκρυ χέω, χρέος τὸ κοινόφλητον εἰς νοῦν λαμβάνων, πῶς οὖν μέλλω διελθεῖν πέρας τοιοῦτον; Αἴ, αἴ, θάνατε, τίς δύναται φυγεῖν σε;

Βλέποντάς σε, τάφε, δειλιάζω στὴ θεωρία σου, καὶ χύνω δάκρυα ἀπὸ τὴν καρδιά μου, φέροντας στὸ νοῦ μου τὸ χρέος ποὺ τοῦ ὀφείλουμε ὅλοι (δηλαδὴ τὸν θάνατον). Πῶς καὶ ἐγὼ μέλλω νὰ διαβῶ τέτοιο τέλος; Αἴ, αἴ, θάνατε, ποιὸς μπορεῖ νὰ σοῦ ξεφύγῃ;

Πηγή

Όλα ξεκινούν από τα μικρά και τα καθημερινά…

Οι σοφοί του κόσμου τούτου, λένε, ότι η απλότητα αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στην ασθένεια του άγχους, την ασθένεια η οποία σπρώχνει όλες τις άλλες ασθένειες.

Αλλά, άλλο να το λες και άλλο να το εφαρμόζεις!

Ο κόσμος αλλάζει μόνο με την αλλαγή του εαυτού μας.

Αν δεν ειρηνεύσει η ψυχή, δεν ειρηνεύει ούτε ο κόσμος, αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν μπορεί να αγαπήσεις τους άλλους και αν δεν ομορφύνεις με τις αρετές σου, δεν μπορείς να ομορφύνεις τον κόσμο!

Όλα ξεκινούν από τα μικρά και τα καθημερινά.

Πηγή

Η πόρτα του καλού δεν πρέπει ποτέ να μένει κλειστή…

Η πόρτα του καλού δεν πρέπει ποτέ να μένει κλειστή,

Ας μη περνάει μέρα, που να μην ανοίγεις έστω για λίγο αυτή την πόρτα.

Μια σύντομη προσευχή για τον άλλο, μια μικρή εξυπηρέτηση,

ένας ενθαρρυντικός λόγος, ένα τηλεφώνημα, είναι ικανά να ανοίξουν

την πόρτα του Καλού, που δεν είναι άλλη από την πύλη του Ουρανού!!

Πηγή

Κάθε εμπόδιο για καλό;

Μια χήρα είχε μια μοναχοκόρη που ήταν πανέμορφη και είχε κατεξοχήν πολύ ωραία φωνή. Βλέποντας η μάνα, ότι έχει μια κόρη »καναρίνι», σκέφτηκε να την αξιοποιήσει στο τραγούδι. Όνειρό της ήταν, να την έβλεπε να τραγουδάει στην σκάλα του Μιλάνου!

Έτσι με την βοήθεια κάποιου Αθηναίου πολιτικού, κατόρθωσε η μάνα να βρει μια άκρη στο θέμα αυτό και έκλεισε εισιτήριο για την κόρη της, με προορισμό την Ιταλία.
Όμως την ημέρα της αναχωρήσεως, η κόρη δεν μπόρεσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, αλλά έμεινε παράλυτος στο κρεβάτι!