Καλωσήλθατε στην ηλιαχτίδα,

τη σελίδα της ενορίας του

 Αγ. Στυλιανού Γκύζη

---

άγιος στυλιανός agios stylianos αγιος στυλιανος ορθοδοξία orthodox

Ἡ Παναγία Μητέρα μας

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

[Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ᾿Ιωσὴφ τοῦ ῾Ησυχαστοῦ, γραμμένης ἀπὸ τὰ σπήλαια τῆς Μικρᾶς ῾Αγίας ῎Αννης τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ ἔτος 1947 πρὸς Μοναχική Αδελφότητα στὸ ὁποῖο μὲ εκπληκτική χάρη καὶ τόλμη εἰσδύει στὰ βάθη καὶ πετᾶ στὰ ὕψη τῆς γνωστῆς εἰς αὐτὸν πνευματικῆς πραγματικότητος, γιὰ νὰ μᾶς μυήση στὰ «μυστήρια τοῦ Θεοῦ» καὶ μάλιστα στὸν τρόπο «συγγενείας» μας μὲ τὴν Παναγία Μητέρα μας.]

«… Ἀκούσατέ μου, λοιπόν, ἐνωτίσασθέ μου τούς λόγους, ὅτι μέλλω εἰπεῖν εἰς ὑμᾶς ὄντως φοβερόν καὶ ἀπόκρυφον καί τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ τό μέγα Μυστήριον. Οὐ φθονῶ τήν ὠφέλειαν, οὐ κρύπτω ὅ οἶδα ὡς ὁ κρύψας τό τάλαντον, οὐ δειλιῶ τάς ἀπειλὰς τῶν δαιμόνων ὅπου ὠρύονται κατ\’ ἐμοῦ ἐμφανίζοντος τοιαῦτα μυστήρια, ἀλλ\’ ἐλπίζω εἰς τάς εὐχάς σας.

Οἱ ἁπλὲς χαρὲς τοῦ καλοκαιριοῦ

Κόντογλου Φώτης

Βλογημένος ὁ ἄνθρωπος ποὺ μπορεῖ, τώρα τὸ καλοκαίρι, νὰ ξεμακρύνει γιὰ λίγο ἀπὸ τὴν ταραχὴ τῆς πολιτείας. Ἂν τοῦ ἀρέσει ἡ θάλασσα, ἂς πάει σὲ κανένα νησί, ποὺ δὲν εἶναι ἀκόμα χαλασμένοι οἱ νησιῶτες, ἢ σὲ κανένα ψαραδοχώρι. Νὰ μὴν κουβαλήσει ὅμως μαζί του τὴν πολιτεία, ὅπως κάνουνε πολλοί, ποὺ ἀπὸ τὴ μιὰ θέλουνε νὰ ἀφήσουνε τὴν ταραχὴ πίσω τους, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη κουβαλᾶνε μαζί τους ὅλα τὰ περίπλοκα καὶ κουραστικὰ καθέκαστα τῆς πολιτείας.

Πάρε μαζί σου ὅσο λιγώτερα πράγματα μπορεῖς. Γιατί, τὸ πιὸ μεγάλο κέρδος ποὺ θὰ ’χεις πηγαίνοντας σ’ ἕνα τέτοιο μέρος, θὰ ‘ναὶ ἡ φχαρίστηση ποὺ νιώθει ὁ ἄνθρωπος σὰν τοῦ λείψουνε πολλὰ πράγματα, ποὺ τὰ ἔχει στὴν πολιτεία τόσο εὔκολα, καὶ ποὺ ἐκεῖ πέρα θὰ τοῦ φαίνεται σὰν κάποια μεγάλη ἀπόλαυση καὶ χαρὰ τὸ πιὸ παραμικρὸ πράγμα. Δυστυχισμένοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν τοὺς λείπει τίποτα, καὶ δὲν ἔχουνε τὴν ἐλπίδα νὰ λαχταρήσουνε κάποιο πράγμα, εἴτε φαγητὸ εἶναι, εἴτε ξεκούρασμα, εἴτε ὁμιλία, εἴτε ζεστασιά, εἴτε δροσιά. Καὶ καλότυχοι ἀληθινὰ ὅσοι δὲν τὰ ἔχουνε ὅλα εὔκολα, καὶ γιὰ τοῦτο γίνουνται γιὰ δαύτους ὁλοένα νέα καὶ δροσερὰ ὅλα τὰ πράγματα.

Όση ώρα είναι αναμμένα τα καντήλια, αυτά φωνάζουν ελέησον, ελέησον, ελέησον.

  Όση ώρα είναι αναμμένα τα καντήλια, αυτά φωνάζουν ελέησον, ελέησον, ελέησον… τον άνθρωπο, που άναψε το καντήλι, προς το Θεό.

Αυτό το ξέρει ο διάβολος γι΄αυτό και βάζει λογισμούς λέγοντας, ότι υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς από το καντήλι. Στο καντήλι βάζουμε πάντοτε το καλύτερο λάδι.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα Αγίου Όρους

Πηγή

Ἡ κοίμηση τῆς μητέρας μου

Ἄγνωστος συγγραφεύς

Τὴν Μεγάλη Δευτέρα τοῦ 1971 ἔκανε ἐξετάσεις καὶ ἔβγαλε ἀκτῖνες. Φάνηκε καθαρὰ ὅτι εἶχε καρκῖνο σὲ πολὺ προχωρημένο στάδιο…

Μόλις τὸ ἔμαθε, ἔστρεψε τὸ βλέμμα της στόν οὐρανὸ καὶ εἶπε: «Σ\’ εὐχαριστῶ, Χριστέ μου, ποὺ μὲ ἐπισκέφθηκες τόσο νωρίς. Δός μου, σὲ παρακαλῶ, δύναμη καὶ ὑπομονὴ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου».

Ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός, ἡ κατάστασή της χειροτέρευε. Ἔτρωγε ἐλάχιστα, πολλὲς φορὲς τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ κάθε φορὰ ἔκανε ἐμετό. Ὑπολογίζω ὅτι τοὺς λιγότερους ἐμετούς πού ἔκανε σὲ μιὰ μέρα, ἦταν γύρω στούς 20, ἐνῶ οἱ περισσότεροι γύρω στούς 60… Ὅμως ποτὲ δὲν ἐκδηλωνόταν. Ποτὲ δὲν ἔλεγε «ἔχω αὐτὸ ἤ ἐκεῖνο». Ἂν κανεὶς ἔλειπε καὶ τύχαινε νὰ κάνη ἐμετό, τότε σηκωνόταν καὶ τὰ ξέπλενε ἀθόρυβα, ὥστε νὰ μὴ καταλάβουν οἱ ἄλλοι καὶ στενοχωρηθοῦν…

Εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὸν γάμο ἡ ἀγαμία;

Κραγιόπουλος Συμεών

Ἱερεύς

Μοῦ δόθηκε ἕνα σημείωμα μὲ τὴν ἐρώτηση: «Ἐὰν ὁ γάμος εἶναι μέσο γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, τότε καὶ ἡ ἀγαμία θὰ πρέπει νὰ θεωρηθεῖ ὡς μέσο. Ἂν αὐτὸ εἶναι ὀρθό, τότε μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ ἀγαμία εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὸν γάμο ἢ καὶ τὸ ἀντίθετο; Γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ τὴν ἀγαμία, δίνοντας ἔτσι τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ γάμος εἶναι κατώτερος ἀπὸ αὐτήν;»

Ἡ ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ αὐτογνωσία

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Μόνο ὁ νοῦς ποὺ ἔχει καθαρθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔχει ἁγιασθεῖ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι σὲ θέση νὰ αἰσθανθεῖ καὶ νὰ συλλάβει καὶ νὰ ἀγαπήσει αὐτὸ ποὺ εἶναι ἅγιο, καὶ νὰ ζήσει ἀπ’ αὐτὸ καὶ γι’ αὐτό. Μόνο οἱ καθαροὶ μποροῦν νὰ γνωρίσουν τὸν Μόνο καθαρό. «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τὴ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Πρῶτα θὰ Τὸν δοῦν στὸ πρόσωπο τῶν ἁγίων Του, διότι ὁ Θεὸς «ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύεται». Καὶ ἐκεῖ θὰ δοῦν καὶ κάθε θεῖο δῶρο, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐναποτεθεῖ σὲ κάθε πλάσμα τοῦ Θεοῦ.

Όταν φύγει το Φως του Χριστού έρχεται η παγωνιά στις ψυχές…

Όπου το Φως του Χριστού, ζεσταίνονται οι ψυχές! Και όταν φύγει το Φως του Χριστού έρχεται η παγωνιά στις ψυχές. Η παγωνιά αυτή, κάνει τον κάθε άνθρωπο που πλησιάζει έναν άλλο και βλέπει την παγωνιά πάνω του, να τρέμει. Να παγώνει και ο ίδιος. Γιατί; Γιατί η απομάκρυνση από τον Θεό είναι κάτι το τρομακτικό.

+ Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος

Πηγή

Άμα μπορέσει να καταλάβει η καρδιά σου την γέψη τους, θα δεις πως θα μου δώσεις δίκιο…

«Εσύ που διαβάζεις τούτα που γράφω, μη με βαρεθείς και πεις πως ολοένα σου λέγω τα ίδια, για το Χριστό, για την απλότητα, για την ταπείνωση…
Άμα μπορέσει να καταλάβει η καρδιά σου την γέψη τους, θα δεις πως θα μου δώσεις δίκιο…»

Φώτης Κόντογλου

Πηγή

Κι όπως αναπνέουμε την ίδια ώρα όλοι ταυτόχρονα, έτσι να νιώθουμε ότι χαράζουμε στην καρδιά μας ταυτόχρονα το ίδιο όνομα όλοι: Κύριε Ιησού Χριστέ…

Έλεγε ένας γέροντας σε κάποιον που παραπονιόταν ότι δεν μιλάνε πολύ: αν η προσευχή μου δεν σε βοηθά, ούτε τα λόγια μου θα σε βοηθήσουν.
Η εποχή μας γέμισε ομιλίες, λόγια, βιβλία, εξυπνάδες… Λείπουν όμως τα βιώματα, η πράξη, η σιωπή που φέρνει το θαύμα και κινεί το Θεό σε επέμβαση. Ας γίνουμε μια παρέα που θα μιλά πιο πολύ στο Θεό, για να είναι και οι μεταξύ μας κουβέντες λίγες και καλές. Σύντομες, μα καρδιακές, απλές μα θαυματουργές.

Χαίρομαι πολύ όταν ξέρω ότι λες συνέχεια το όνομα του Χριστού, το, Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με… Την ώρα που το λες εσύ, να το λέω κι εγώ, να το λένε κι οι άλλοι της παρέας μας, να το λέμε όλοι. Κι όπως αναπνέουμε την ίδια ώρα όλοι ταυτόχρονα, έτσι να νιώθουμε ότι χαράζουμε στην καρδιά μας ταυτόχρονα το ίδιο όνομα όλοι: Κύριε Ιησού Χριστέ…

πηγή

Ἄν μάθεις να λες μέσα στη ζωή το «νά ̓ναι εὐλογημένο…»

Ἄν μάθεις νά λές μέσα στή ζωή τό «νά ̓ναι εὐλογημένο», αὐτό εἶναι ἀνώτερο ἀπό ὅλα, ἀκόμη καί ἀπό τήν προσευχή, γιατί ἔχει μέσα ὑπακοή, ἀγάπη, ἐμπιστοσύνη, ἐλπίδα στόν Θεό· ἔχει ὑπομονή, ταπείνωση, θυσία, προσευχή.

π. Συμεών Κραγιόπουλος

Πηγή

Η φωτογραφία του Αγίου Παϊσίου, που "εμφανίστηκε" ξανά μετά από 30 χρόνια! Σήμερα, μέρα του Αγίου, σε πρώτη δημοσίευση…

Τεράστια η τιμή για όλους εμάς, που έχουμε την άδεια και την ευλογία να ανεβάσουμε για πρώτη φορά μια ανέκδοτη φωτογραφία, που τραβήχτηκε στο "σαλόνι" της Παναγούδας, το Μάιο του 1991, και να έρθει στο φως η αξιοσημείωτη ιστορία της…

" Το Μάιο του 1991, ο Θανάσης Παπαδημητρίου, οδοντίατρος, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος με μια ομάδα προσκυνητών από τη Λάρισα.
Αγαπημένος προορισμός για πολλές δεκαετίες και ανελλιπώς κάθε χρόνο.
Μια από τις στάσεις τους ήταν και η Παναγούδα για να συναντήσουν τον γέροντα (τότε, σήμερα Άγιο) Παϊσιο. Συζήτησαν με τον γέροντα και ο κύριος Παπαδημητρίου, δεινός φωτογράφος, τον ρώτησε αν μπορούσε να τον φωτογραφίσει.
Ο Άγιος αρνήθηκε.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΗΓΗΣΗ…

“Αγάπη και ταπείνωση, σε αυτή τη συχνότητα εργάζεται ο Θεός”…
Άγιος Παΐσιος

Ο Άγιος Παΐσιος σε μια θαυμάσια και αληθινή διήγηση, που μας δείχνει το πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μόνο καλούς λογισμούς δεν πέφτει ποτέ σε κατάκριση…

«Μια φορά ένα παιδί δευτέρας γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα. Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα, ας βγω να δω τι θέλει, διηγείται ο Άγιος Παΐσιος

«Τι είναι, παλληκάρι;» του λέω.

«Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου; με ρωτάει. Θέλω τον πατέρα Παΐσιο».

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ – Ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν ήταν περισσότερο δυστυχισμένος, αγχωμένος, αγέλαστος και καταθλιπτικός από ότι είναι σήμερα

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου είναι το άγχος. Ζούμε σε μια εποχή με πληθώρα υλικών αγαθών, σε σχέση με παλιότερα, με πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα που κάνουν πιο εύκολη τη ζωή μας και με τεράστια πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, η οποία θεραπεύει πολλές ασθένειες και έχει αυξήσει το μέσο όρο ζωής του ανθρώπου. Παρ’ όλα αυτά ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν ήταν περισσότερο δυστυχισμένος, αγχωμένος, αγέλαστος και καταθλιπτικός από ότι είναι σήμερα.

 

Όσοι επιλέγετε να εμπλέκεστε σε ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες, ελέγξτε πρώτα με ποιον μιλάτε.

Μια μέρα η κότα είπε στον λύκο:«Το γρασίδι είναι γαλάζιο».
Ο λύκος απάντησε:«Και βέβαια όχι, το γρασίδι είναι πράσινο».
Η συζήτηση δεν έβγαζε άκρη, οπότε αποφάσισαν να την υποβάλουν σε διαιτησία ενώπιον του Βασιλιά της Ζούγκλας.

Όταν έφτασαν στο ξέφωτο του δάσους όπου καθόταν το λιοντάρι στον θρόνο του, πήρε τον λόγο η κότα και ρώτησε:
«Υψηλότατε, δεν είναι αλήθεια ότι το γρασίδι είναι μπλε;
Το λιοντάρι απάντησε:«Σωστά, το γρασίδι είναι μπλε».
Ο βασιλιάς τότε δήλωσε: «Λύκε, θα τιμωρηθείς με 5 χρόνια σιωπής».
Ο λύκος, αποδέχτηκε την τιμωρία που του επέβαλε ο βασιλιάς της ζούγκλας – να παραμείνει σιωπηλός επί 5 χρόνια!
Όμως πριν αποχωρήσει, ρώτησε το λιοντάρι.

«Μεγαλειότατε, δεν καταλαβαίνω τον λόγο, αφού όλοι γνωρίζουν ότι το γρασίδι είναι πράσινο».
Το λιοντάρι απάντησε:

Το πέρασμά του από τα κρεβάτια του πόνου έδινε ελπίδα και παρηγοριά (Γέροντας Ευσέβιος)

Το πέρασμά του από τά κρεβάτια τού πόνου έδινε ελπίδα και παρηγοριά. Έμπαινε σε κάθε θάλαμο χαιρετώντας τούς ασθενείς με καλοσύνη: «Περαστικά σας, καλή ανάρρωση και γρήγορη επάνοδο στα σπίτια σας με διπλή υγεία, ψυχική και σωματική…».
Έπειτα πλησίαζε ένα -έναν στην κλίνη του και έσκυβε πάνω από το προσκέφαλό του με αγάπη πατρική. Ξεκινούσε από την ασθένεια τού σώματος, ρωτώντας τον άρρωστο για την υγεία του, αν πονάει και τί λένε οι γιατροί. «Ό Χριστός, παιδί μου, ο μεγάλος Γιατρός, θα βοηθήσει! Σ’ Εκείνον να καταφεύγουμε με απεριόριστη εμπιστοσύνη». Σταύρωνε κάποιον βαριά άρρωστο με το σημείο τού σταυρού. Το πετραχήλι, ό τίμιος Σταυρός, το Ευχολόγιο ήταν τά όπλα του.