Σε κανέναν δεν αρέσουν τα μαρτυριάκα παιδιά. Θεωρούνται αδύναμα και αναποφάσιστα από τους συνομήλικούς του και είναι κατά κάποιο τρόπο «ενοχλητικά» για τους γονείς τους. Το αστείο είναι ότι, παρόλο που ένα παιδί μπορεί εύκολα να πάψει να είναι μαρτυριάκο, οι γονείς είναι εκείνοι που διαωνίζουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Στα παιδιά αρέσει να μαρτυρούν, διοτί έχει αποτέλεσμα: σας εμπλέκουν για μία ακόμα φορά ως το πρόσωπο που λύνει τα προβλήματα. Η ευθύνη για την επίλυση του θέματος δε βαρύνει πλέον το παιδί.
Υπάρχει εξήγηση γιατί τα παιδιά αρχίζουν συνήθως να είναι μαρτυριάκα γύρω στην ηλικία των τεσσάρων. Σε αυτήν ακριβώς την ηλικιακή φάση αρχίζει να αναπτύσσεται η συνείδηση. Tότε, επίσης, τα παιδιά αντιλαμβάνονται την έννοια των κανόνων και ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το ποιος τους τηρεί και ποιος όχι. Έτσι, ορισμένες φορές όταν ένα παιδί μαρτυράει κάτι, ελέγχει την ισχύ των κανόνων. Η φράση «Ο Γιάννης πήρε περισσότερα από δύο μπισκότα» είναι στην πραγματικότητα ο τρόπος που βρήκε η Κατερίνα για να πει:»Τήρησα τον κανόνα. Πήρα μόνο δύο μπισκότα».
Μερικές φορές με το να είναι μαρτυριάκο ένα παιδί, επιβεβαιώνει τον κανόνα. «Ο Γιάννης βγαίνει έξω χωρίς να φοράει το μπουφάν του». Στο τέλος αυτής της φράσης θα έπρεπε κανονικά να υπάρχει ερωτηματικό, διότι στην πραγματικότητα το παιδί ρωτάει: «Επιτρέπεται να βγαίνουμε έξω χωρίς να φοράμε το μπουφάν;».
Φυσικά, τα αδέλφια μαρτυρούν το ένα το άλλο διότι αυτό μπορεί εύκολα να λειτουργήσει σαν ένα μέσο για να μπει ένα αδελφάκι σε μπελάδες ή να φανεί συγκριτικά καλό το παιδί που είναι μαρτυριάκο, κερδίζοντας έτσι πόντους απέναντι στους γονείς. Το θυμάστε εξάλλου κι εσείς αυτό το κόλπο από τα παιδικά χρόνια, έτσι δεν είναι;
Το να είναι ένα παιδί μαρτυριάκο έχει ταυτόχρονα πολλά αποτελέσματα. Όταν η Κατερίνα λέει: «Ο Γιάννης έφαγε τη σοκολάτα, ενώ εσύ μας είπες να την φάμε μετά το βραδινό», θυμίζει στον εαυτό της τον κανόνα. Επιπλέον, σας ενημερώνει ότι τον τηρεί. Ελέγχει για να βεβαιωθεί ότι ο κανόνας εξακολουθεί να ισχύει και για να διαπιστώσει εάν είστε συνεπής σε όσα πράγματα έχετε πει. Βάζει τον αδελφό της σε μπελάδες και το καλύτερο όλων είναι το γεγονός ότι εμπλέκει και εσάς στη διαδικασία. Το να μαρτυράμε τους άλλους μας δίνει μεγάλη δύναμη. Δεν πρέπει να απορούμε που το κάνουν τα παιδιά!
Συγγραφέας άρθρου: Κωνσταντίνα Ντουντούμη
Filed under: _Οικογένεια_,_Ψυχολογία_ |
Ηλιαχτιδα 
Σχολιάστε