Άμα κάνεις το σταυρό σου…

Σταυρός: Οι άνθρωποι που κάμουν τον Σταυρόν τους ή που φορούσαν τον Σταυρόν τους επάνω τους γλίτωσαν από πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα και πολλά μεγάλα κακά, τα οποία βρέθηκαν μπροστά τους.

Αλλά και άνθρωποι που είχαν δυσκολίες προσωπικές, ο Γέροντας ο Παΐσιος τους έλεγε:

Οἰκογένεια καὶ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ

Μωϋσῆς

Μοναχὸς, Ἁγιορείτης

Ἴσως σκεφθεῖ κάποιος δικαιολογημένα, τί ἔχει νὰ πεῖ ἕνας ἀπομακρυσμένος Ἁγιορείτης μοναχὸς γιὰ τὴν οἰκογένεια, γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν τέκνων τους; Ὅμως, ὁ μοναχὸς δὲν εἶναι ἀνέραστος, μισόκοσμος καὶ ἀπομονωμένος. Ὁ μοναχὸς εἶναι εὐχέτης ὑπὲρ ὅλης τῆς οἰκουμένης.

Πάντοτε, ἡ Ἐκκλησία ἤθελε νὰ ἀκούει τοὺς μοναχούς. Στὴν ἱερὰ ἡσυχία ὁ μοναχὸς σοφίζεται, φωτίζεται, ἀγωνιζόμενος καὶ καθαιρόμενος. Παρατηρεῖ, λοιπὸν, τοὺς ἀσκητὲς νὰ μηνύουν στὸν ἄστατο κόσμο τὸ «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου». Ἡ μεγάλη τρυφὴ τοῦ κόσμου, ἡ ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία, ἡ εὐδαιμονία, ἡ εὐμάρεια δὲν εἶναι διόλου θετικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Τὸ Ἅγιον Ὅρος ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν κατιούσα πορεία τοῦ κόσμου. Γιὰ τὶς ἀνίερες ἰδέες ποὺ ἀκούγονται πρώτη φορᾶ στὸν νεοελληνικὸ βίο γιὰ συμβίωση μόνιμη καὶ νόμιμη ἀγάμων, ἀκόμη καὶ ὁμοφυλοφίλων, γιὰ τὴν ἔξαρση τῆς μοιχείας, τὴν αὔξηση τῶν διαζυγίων. Καθημερινὰ ἔρχονται θλιμμένοι καὶ προβληματισμένοι ἄνθρωποι στὸ Ἅγιον Ὅρος, πνιγμένοι στ’ ἀδιέξοδα ἀπὸ μία ἀνοημάτιστη ζωή, ἕνα λανθασμένο τρόπο βίου.

Ἰδιαίτερα μᾶς προβληματίζει ἡ ἀδιαφορία τῶν νέων, μὲ τὰ πολλὰ ψυχικὰ τραύματα. Ταπεινὰ φρονοῦμε πὼς ἕνα ἀκόμη ὀχυρὸ εἶναι ἡ οἰκογένεια, παρὰ τὰ ὅποια προβλήματά της. Τὴν οἰκογένεια ἀποτελοῦν οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά. Περὶ αὐτῶν, ἁπλὰ καὶ πρακτικὰ θὰ μιλήσουμε μὲ πόνο καὶ ἀγάπη, ὄχι ὡς δάσκαλοι ἀλλὰ ως συμπαθοῦντες ἀδελφοί.

Ὁ ἄγγελος καὶ τὸ κρεμμύδι

Κάλλιστος Γουέαρ

Ἐπίσκοπος Διοκλείας

Στοὺς Ἀδελφοὺς Καραμάζωφ περιλαμβάνεται μία λαϊκὴ ἱστορία, σχετικὰ μὲ μία ἡλικιωμένη γυναίκα ποὺ δὲν ἔζησε σωστὰ καὶ μετὰ θάνατον βρέθηκε σὲ μία λίμνη ἀπὸ φωτιά. Ὁ φύλακας Ἄγγελός της προσπαθοῦσε νὰ κάνει ὅ,τι μποροῦσε, γιὰ νὰ τὴν βοηθήσει. Ἡ μόνη καλή πράξη ὅμως ποὺ θυμόταν, ὅτι ἔκανε αὐτὴ ἡ γυναίκα ὅταν ζοῦσε, ἦταν ποὺ εἶχε δώσει κάποτε ἀπὸ τὸν κῆπο της ἕνα κρεμμύδι σὲ μία ζητιάνα. Πῆρε λοιπὸν ὁ ἄγγελος τὸ κρεμμύδι, εἶπε στὴ γυναῖκα νὰ πιαστεῖ ἀπ’ αὐτὸ κι ἄρχισε νὰ τὴν τραβᾶ ἔξω ἀπὸ τὴ λίμνη.

Η συμβίωση με δύσκολους ανθρώπους

Είναι απογοητευτικό να συναντούμε ανθρώπους ή, το χειρότερο, να ζούμε μαζί τους, που μας προκαλούν ένταση, μας μειώνουν ή μας αναστατώνουν. Όλ’ αυτά είναι σημάδια της απουσίας της κοινωνίας των προσώπων, της ενότητας και της αγάπης.

Προσπαθούμε να τους αποφύγουμε, γιατί κανείς δεν αναπαύεται σε τέτοια ατμόσφαιρα. Όλοι μας θέλουμε να έχουμε χαρά, καρδιακή ειρήνη, ζωντάνια και όχι μιζέρια. Η αποφυγή όμως τέτοιων ανθρώπων δεν είναι πάντα εφικτή, γιατί ενδέχεται να ζούμε ή να εργαζόμαστε μαζί. Τι θα γίνει τότε; Να συνεχίσουμε να έχουμε τ’ αρνητικά συναισθήματα, που, αναπόφευκτα, θα μας οδηγήσουν σε λύπη, θλίψη και κατάθλιψη, με αποτέλεσμα την ασθένεια;

Ὁ κόσμος ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο

Στανιλοάε Δημήτριος

Πρεσβύτερος (+)

Μέσα στὴν μυστηριακὴ δομὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνακαλύπτει κανεὶς ξανὰ τὴν μυστηριακὴ δομὴ τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος δὲν ἔχει ἔννοια, παρὰ μόνο ἂν τὸν ἀποδεχτοῦμε σὰν δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Ὁ κόσμος εἶναι ἡ ἄμπελος ποὺ δόθηκε στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ κόσμος ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν κόσμο, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (18 ὄμ. εἰς Ρωμαίους). Ὅλα εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ἄμπελος τῆς ἀγάπης του. Μ’ ὅλα ἐπιβεβαιώνεται καὶ μᾶς μεταδίδεται ἡ πλημμύρα τῆς θείας ἀγάπης, ἡ εὐδοκία καὶ ἡ χάρη Του. Κατὰ συνέπεια, ὅλα εἶναι μυστήριο, ὅπως καὶ κάθε δῶρο πού μᾶς κάνει καθένας ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας, εἶναι δεῖγμα καὶ φορέας τῆς ἀγάπης του γιὰ μᾶς.

Ὅμως τὸ δῶρο ἀπαιτεῖ μία ἀπάντηση

Καλά, μπορείς ακόμα να χαμογελάς;

Βλέπεις κάτι προσωπάκια  χαρούμενα, χαμογελαστά, έτοιμα να ευθυμήσουν, έτοιμα να δείξουν το χαμόγελό τους.

Ακόμα και με βροχή και συννεφιά,ακόμα και μέσα στη δοκιμασία, ακόμα και μέσα στην αποτυχία, χαμογελούν, γελούν, ευθυμούν.

Δεν είναι ότι είναι αναίσθητοι, δεν είναι που θέλουν να κρύψουν το δάκρυ τους.

Φυσικά κι αυτοί κλαίνε, αλλά δεν κλαψουρίζουν συνεχώς. Φυσικά και αυτοί στεναχωριούνται, αλλά η καρδιά τους δεν στενεύει.

Όλα ξεκινούν από τα μικρά και τα καθημερινά…

Οι σοφοί του κόσμου τούτου, λένε, ότι η απλότητα αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στην ασθένεια του άγχους, την ασθένεια η οποία σπρώχνει όλες τις άλλες ασθένειες.

Αλλά, άλλο να το λες και άλλο να το εφαρμόζεις!

Ο κόσμος αλλάζει μόνο με την αλλαγή του εαυτού μας.

Αν δεν ειρηνεύσει η ψυχή, δεν ειρηνεύει ούτε ο κόσμος, αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν μπορεί να αγαπήσεις τους άλλους και αν δεν ομορφύνεις με τις αρετές σου, δεν μπορείς να ομορφύνεις τον κόσμο!

Όλα ξεκινούν από τα μικρά και τα καθημερινά.

Πηγή

Η πόρτα του καλού δεν πρέπει ποτέ να μένει κλειστή…

Η πόρτα του καλού δεν πρέπει ποτέ να μένει κλειστή,

Ας μη περνάει μέρα, που να μην ανοίγεις έστω για λίγο αυτή την πόρτα.

Μια σύντομη προσευχή για τον άλλο, μια μικρή εξυπηρέτηση,

ένας ενθαρρυντικός λόγος, ένα τηλεφώνημα, είναι ικανά να ανοίξουν

την πόρτα του Καλού, που δεν είναι άλλη από την πύλη του Ουρανού!!

Πηγή

Κάθε εμπόδιο για καλό;

Μια χήρα είχε μια μοναχοκόρη που ήταν πανέμορφη και είχε κατεξοχήν πολύ ωραία φωνή. Βλέποντας η μάνα, ότι έχει μια κόρη »καναρίνι», σκέφτηκε να την αξιοποιήσει στο τραγούδι. Όνειρό της ήταν, να την έβλεπε να τραγουδάει στην σκάλα του Μιλάνου!

Έτσι με την βοήθεια κάποιου Αθηναίου πολιτικού, κατόρθωσε η μάνα να βρει μια άκρη στο θέμα αυτό και έκλεισε εισιτήριο για την κόρη της, με προορισμό την Ιταλία.
Όμως την ημέρα της αναχωρήσεως, η κόρη δεν μπόρεσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, αλλά έμεινε παράλυτος στο κρεβάτι!

Πρόσεχε, μὴν πἀρουν τὰ μυαλὰ σου ἀέρα

Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Ὄπτινα

Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τό σπίτι σας, δέν εἶναι ἔξω ἀπό ἀρρώστιες καί ἀπό ἄλλες λυπηρές καταστάσεις, καί λυπήθηκα πολύ. Καί παρακάλεσα τόν Κύριο, νά σᾶς ἐπισκεφθῆ μέ εὐσπλαχνία καί ἔλεος· καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές σας.

Τί νά κάμωμε;

Ἔτσι τό θέλησε ὁ Κύριος: νά μή περνάει ἡ πρόσκαιρη αὐτή ζωή χωρίς πίκρες καί θλίψεις.

Διακύρηξη Διαγωνισμού για πώληση οικοπέδου

ce94ce99ce91ce9ace97cea1cea5ce9ece97-cea4ce95cea4ce91cea1cea4ce9fcea5-ce94ce99ce91ce93cea9ce9dce99cea3ce9cce9fcea5Download

Η πόρτα του καλού δεν πρέπει ποτέ να μένει κλειστή..

«Η πόρτα του καλού δεν πρέπει ποτέ να μένει κλειστή,
Ας μη περνάει μέρα, που να μην ανοίγεις έστω για λίγο αυτή την πόρτα.
Μια σύντομη προσευχή για τον άλλο, μια μικρή εξυπηρέτηση,
ένας ενθαρρυντικός λόγος, ένα τηλεφώνημα, είναι ικανά να ανοίξουν
την πόρτα του Καλού, που δεν είναι άλλη από την πόλη του Ουρανού.»

Πηγή

Zήσε το παρόν εάν θες να έχεις αύριο..

Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό κι εκπληκτικό, για να πούμε έχω αιτία να είμαι χαρούμενος.
Όμως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Άδικα περιμένουμε.

Ούτε όλα τα προβλήματα μας θα λυθούν ούτε κάτι φοβερό θα γίνει. Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.

Τζάμπα είναι η αγάπη…

Έλεγε ο μακαριστός π. Ευμένιος Σαριδάκης:
Τζάμπα είναι η αγάπη.
Ούτε πληρώνουμε, ούτε να πάμε ταξείδι να την βρούμε, ούτε να κόψουμε εισιτήριο χρειάζεται.
Η αγάπη είναι τζάμπα. Όπου να πάμε, ο Θεός είναι εκεί. Η αγάπη είναι δωρεά.

Όποιος αγαπά τον Θεό διψά αχόρταγα να ομιλή με Αυτόν.
Δεν αγαπά τίποτε άλλο.
Αυτός που αγαπά Τον Θεό, αγαπά και ό,τι είναι του Θεού.

Τα δημιουργήματα του Θεού αγαπά και όλα αυτά, που αγαπά ο Θεός.

Από Το Βιβλίο Του Μοναχού Σίμωνα, “Πατήρ Ευμένιος, Ο Ποιμήν Ο Καλός Και Θαυματουργός”.

Πηγή

Οἱ συνέπειες τοῦ ὀρθολογισμοῦ στή ζωή μας

Ἀναστασίου Ἀθανάσιος

Ἀρχιμανδρίτης, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Ὁ ὀρθολογισμός θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ ὑπερβολική ἐμπιστοσύνη στή λογική μας, ἡ ἀναγωγή της σέ ὑπέρτατη αὐθεντία καί ἀπόλυτη ἀξία. Εἶναι ἁμαρτητική νοοτροπία καί βιοθεωρία, καί ὄχι κάποια ἁπλή ἁμαρτία. Εἶναι κατ’ οὐσίαν ἀπιστία. Ὁ ὀρθολογισμός εἶναι ἡ πιό χαρακτηριστική καί ὕπουλη ἐκδήλωση τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ὑποκρύπτεται κάτω ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, ὑφέρπει σέ κάθε μας πράξη καί δηλητηριάζει ὅλα τά καλά ἔργα μας. Αὐτή ὁδηγεῖ στήν αὐτοδικαίωση καί τελικά στήν ἀμετανοησία, κλείνοντας ἔτσι τή θύρα τοῦ θείου ἐλέους. Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος ὅλων τῶν κακῶν. Κατά τόν μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ ἡ ὑπερηφάνεια «ἀποτελεῖ τήν μόνιμη ἀπειλή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς», «βρίσκεται στήν ρίζα ὅλων τῶν τραγωδιῶν τοῦ ἀνθρώπινου γένους» καί ἀποτελεῖ «τήν οὐσία τοῦ ἅδη». Ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος, λαϊκός, κληρικός ἤ μοναχός, γίνεται ἄτομο καί προσφέρει τόν πνευματικό θάνατο καί τόν ἅδη, τήν κόλαση, ὄχι μόνο στόν ἑαυτό του, ἀλλά καί στήν οἰκογένειά του, στό κοινόβιό του καί σέ ὅλο τό περιβάλλον του.