Θα πονέσουμε

Θυμώνω όταν ακούω τους ανθρώπους να λένε «δεν θα μας αφήσει η Παναγία». Η Παναγία θα μας αφήσει για να μας παιδαγωγήσει.

Θα πονέσουμε, θα κλαύσουμε, θα δακρύσουμε και τότε ο καλός Θεός θα μας παίρνει και θα μας βάζει στον παράδεισο.

Γέροντας Γαβριήλ Τσάφος

…αὐτό το «Κύριε, ἐλέησον» κάνει θαύματα. Ναί, θαύματα κάνει."

H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ († ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος)

ΖΟΥΜΕ σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας. Οἱ περισσότεροι μπορῶ νὰ πῶ δὲν πιστεύουν. Μέσα στοὺς ἑκατὸ ἀνθρώπους, ζήτημα σήμερα ἂν ἕνας πιστεύῃ εἰλικρινὰ στὸ Θεό. Οἱ ἄλλοι εἶνε ἀδιάφοροι, ἄπιστοι καὶ ἄθεοι.

Μοῦ ἔλεγε ἔνας παπᾶς μὲ δάκρυα, ὅτι εἶνε σαράντα χρόνια σ᾿ ἕνα χωριὸ μὲ πεντακόσες ψυχές. Καλὸς παπᾶς, δὲν ἔδωσε ποτέ ἀφορμὴ σκανδάλου. Χτυπᾷ τὴν καμπάνα κάθε Κυριακή, τοὺς προσκαλεῖ, πηγαίνει στὰ σπίτια τους. Καὶ ὅμως, ἂν πᾷς στὴν ἐκκλησιά, δὲ βρίσκεις παραπάνω ἀπὸ πέντε ἄντρες καὶ δέκα γυναῖκες· καὶ πολλὲς φορὲς τὸ καλοκαίρι δὲν ὑπάρχει οὔτε παιδὶ νὰ κρατήσῃ λαμπάδα. Ποῦ εἶναι; Δὲν ἐκκλησιάζονται.

Καὶ αὐτό, κατ᾿ ἀναλογίαν, γίνεται σχεδὸν παντοῦ. Κι ὅταν ὁ παπᾶς τοὺς λέει: 
Γιατί δὲν ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία; ἀπαντοῦν:
-Τί νὰ κάνω στὴν ἐκκλησία;…

Ἐπιστολή πρός κάποιον πού εἶχε μελαγχολήσει

Ἀλεξέγιεβ Ἰωάννης (Πνευματικός τῆς μονῆς Βάλαμο)

Ἀδίκως στενοχωριέσαι μὲ τή μελαγχολική σου ἐπιστολή• εἴμαστε ἄνθρωποι καὶ οἱ καταστάσεις μας ἀλλάζουν. Καλὸ εἶναι πού γράφεις αὐτά πού σοῦ συμβαίνουν. Αὐτὰ δὲ μὲ στενοχωροῦν, ἀπεναντίας χαίρομαι πού μοῦ τὰ γράφεις ὅλα ἁπλᾶ καὶ χωρὶς νὰ ντρέπεσαι.
Ἡ φαντασία καὶ ἡ μνήμη ἀποτελοῦν μία ἐσωτερικὴ αἴσθηση. Μερικὲς φορὲς τὰ περασμένα ἔρχονται στὸ νοῦ τόσο ζωντανά, ὡς νὰ σὲ σφυροκοποῦν. Τότε χρειάζεται προσευχὴ μὲ συγκεντρωμένη τὴν προσοχὴ καὶ ὑπομονή. Ἡ μνήμη πρέπει νὰ γεμίζει ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων. Μὲ μιά λέξη: ὁ νοῦς δέν πρέπει νὰ μένει ἀργός. Ἡ μνήμη τῶν περασμένων πραγμάτων πρέπει νὰ ἀντικαθίσταται μὲ ἄλλες σκέψεις, ὁπότε τὰ παλαιὰ σιγά-σιγὰ φεύγουν καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ καὶ ἡ μελαγχολία. Στήν ἴδια καρδιά δὲν μποροῦν νὰ κατοικοῦν δύο κύριοι.

Τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη ποτὲ δὲ χορταίνουν. Ὅσο περισσότερο τὰ τρέφεις, τόσο πιὸ πολὺ ἀπαιτοῦν. Εἶναι σὰν τὰ σκυλιά πού ἔχουν συνηθίσει νὰ γλείφουν τὰ κόκκαλα, ὅταν ὅμως ἁρπάξεις ῥάβδο καὶ τὰ διώξεις δὲν πλησιάζουν πιά. Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος λέγει: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε». Καὶ «τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως»
Μιὰ γνωστή μου κυρία μοῦ ἔστειλε μιὰ μεγάλη ἐπιστολή πού γράφει, πὼς ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀρχίζει νὰ ῥιζώνει μέσα της. Τὶ ὡραῖα πού καὶ στόν κόσμο ὑπάρχουν ἄνθρωποι προσευχόμενοι! Ἐκείνη ἔμενε στή Γερμανία, ἀλλά τώρα θὰ ταξιδέψει στή Νότια Ἀμερική. Καλὸ ταξίδι, ὁ Κύριος νὰ εἶναι βοηθὸς της.
Λοιπόν, παιδί μου, ἂς ἀρχίσουμε καὶ ἐμεῖς, κατὰ τὸ παράδειγμα αὐτῆς τῆς γυναίκας, νὰ ἀσκοῦμε πιὸ δυναμικὰ αὐτὴν τή μικρή προσευχή. Εἴθε ὁ Κύριος νὰ μᾶς βοηθᾶ! Σύ ἤδη συνήθισες τὴν ἐργασία σου, ὥστε νὰ μὴ χρειάζεται νὰ τή σκέπτεσαι. Γέμιζε λοιπὸν τὸ νοῦ σου μὲ προσευχὴ καὶ θεϊκὲς θεωρίες. Τώρα εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα, βάλε ἀρχή. Ἡ ζωὴ χωρὶς προσευχή, εἶναι γεμάτη ἀπό θλίψεις, ἐνῶ μὲ τὴν προσευχὴ – μάλιστα ὅταν αὐτὴ γίνεται συνήθεια – ἡ καρδιά ἀγάλλεται καὶ εἰρηνεύει· τὶ μακαρία καταστάση! Κάποιες φορὲς οἱ προσευχόμενοι προγεύονται τή μέλλουσα μακαριότητα ἤδη ἐδῶ πάνω στή γῆ.

Πηγή

Οἱ Ἀπόστολοι πρότυπα ἀγωνιστῶν γιὰ χριστιανοὺς

 

Καραβιδόπουλος Ἰωάννης (Καθηγητής Πανεπιστημίου)

«Ἀδελφοί, μοῦ φαίνεται πὼς ὁ Θεὸς σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐλεεινότερη θέση, σὰν νὰ εἴμαστε καταδικασμένοι νὰ πεθάνουμε στὴν ἀρένα. Γιατί γίναμε θέαμα γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ ἀγγέλους καὶ γι’ ἀνθρώπους. Ἐμεῖς παρουσιαζόμαστε μωροὶ γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε σοφοὶ χάρη στὸ Χριστό· ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε δυνατοί· ἐμεῖς εἴμαστε περιφρονημένοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε τιμημένοι! Ὥς αὐτὴν τὴν ὥρα πεινᾶμε, διψᾶμε, γυρνᾶμε μὲ κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, ἀπὸ τόπο σὲ τόπο χωρὶς σπίτι, καὶ μοχθοῦμε νὰ ζήσουμε δουλεύοντας μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια. Στοὺς ἐμπαιγμοὺς ἀπαντᾶμε μὲ καλὰ λόγια, στοὺς διωγμοὺς μὲ ὑπομονή, στὶς συκοφαντίες μὲ λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σὰν τὰ σκουπίδια ὅλου τοῦ κόσμου, ὥς αὐτὴν τὴν ὥρα θεωρούμαστε τὰ ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας.

 

Είναι απλησίαστος έτσι ο Θεός…

…Εκείνο που μας κάνει να σηκώνουμε κεφάλι θρασύ και να φεύγει η ευλάβεια από την ψυχή μας, να φεύγει η κατάνυξη και η συντριβή από την ψυχή μας,να φεύγει η ταπείνωση ,η μετάνοια, η ελπίδα και η πίστη στον Θεό, είναι η δαιμονική ενέργεια.

Ο διάβολος ήταν εκείνος που είπε θα ανέβω πιο πάνω από τον Θεό. Και τώρα το όλο περιεχόμενο της διαβολικής ψυχής είναι αυτό το φούσκωμα, το ν’ανεβεί πάνω από τον Θεό. Αν είναι δυνατόν να τον πατήσει τον Θεό. Και το βλέπουμε σήμερα. Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε την σημερινή κοινωνία,την σημερινή ανθρωπότητα, ποιό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της,είναι αυτό. Αυτή η διάθεση,η αναιδής και θρασεία, η εγωιστική και η άπονη διάθεση, που κάνει τον άνθρωπο να φουσκώνει, αυτή η διάθεση να πατήσει και τον Θεό ακόμη.

Περὶ Θείας Κοινωνίας καὶ ζωῆς

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ὑιοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Κάθε ἑβδομάδα ἀκοῦμε τὸν Κύριο νὰ λέει: «Ποιεῖτε τοῦτο εἰς τὴν Ἐμὴν ἀνάμνησιν», καὶ πάντα χρησιμοποιοῦμε αὐτὰ τὰ λόγια, στὴν τελετὴ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὴν κλάση τοῦ ἄρτου, στὴν κοινωνία τοῦ κοινοῦ ποτήριου, στὸ ἅγιο δεῖπνο ποὺ ὁ Χριστὸς εἶχε μὲ τοὺς μαθητὲς Του.
Και δίκαια τὸ κάνουμε ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν προεικόνιση τοῦ Δείπνου τοῦ Ἀρνίου, τοῦ μεγάλου συμποσίου τῆς αἰωνιότητας, ἐπειδὴ ὅλοι μας πλαστήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ σκοπὸ νὰ γίνουμε σύντροφοι Του στὴν αἰωνιότητα· καὶ σύντροφος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κόβει τὸ ψωμὶ μὲ μᾶς, ποὺ εἶναι καλεσμένος στὸ τραπέζι τοῦ οἰκοδεσπότη, ποὺ γίνεται ἴσος μ’ ἐκεῖνον χάρη στὸ νόμο ποὺ διέπει ἡ φιλοξενία καὶ ἡ ἀγάπη.

 

Περί οικογενείας…

Εάν ένα άτομο αντιληφθεί την οικογένεια ως μια μεγάλη αξία, τότε ο γάμος θα είναι ισχυρός:

"Όπου ο θησαυρός σου, εκεί υπάρχει η καρδιά σου."

Ιερέας Παύλος Gumerov