Σε καιρούς χαλεπούς: Το άδικο κι ο πόνος

ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Χάθηκα μου είπε χτες,
μια φίλη αγαπημένη.
Έχασα το δρόμο μου,
την πίστη μου.

Χαίρομαι για σένα
που πιστεύεις τόσο πολύ, κατέληξε.

Κι αναρωτήθηκα μετά,
τι να ‘ναι άραγε η πίστη;

 

Άσπονδοι εχθροί

Προς τους άμετρους, άφρονες, χαλεπούς εχθρούς 

των ψυχών και των σωμάτων ημών:

    Στα λόγια τα δανεισμένα από το στόμα του μακαριστού π. Τιμόθεου Κιλίφη βρήκα το "μέτρον" για να μετρήσω το "μπόι" των αυτόκλητων σωτήρων των ψυχών και των …σωμάτων ημών ή μάλλον των πιο επικίνδυνων εσωτερικών εχθρών. Λοιπόν ο σοφός και πολυπράγμων ιερεύς μου είπε επί λέξει μέσα από ένα βιβλίο του τα εξής φυσικά πράγματα:

"…θα ήθελα να επισημάνω και μια άλλη πλευρά που ίσως διαφεύγει της προσοχής των πολλών μας και που, ίσως, εκπλήξει πολλούς. Και είναι τούτη:  Να… χαιρόμαστε, όταν οι εχθροί μας χρησιμοποιούν την υπερβολή εναντίον μας. Έτσι παύουν να γίνονται πιστευτοί και, αυτομάτως, γελοιοποιούνται. Τα δε βέλη που εκτοξεύουν ε ν α ν τ ί ο ν  μας, γυρίζουν επάνω τους….

  Και αν βρίσκονται μερικοί, που επιδοκιμάζουν τις υπερβολές τους, δεν αξίζουν να είναι φίλοι μας, γιατί είναι εκτός του μέτρου. Περισσεύουν…

Οι δε όντως επικίνδυνοι είναι αυτοί, που έχουν την ευφυΐα να είναι εχθροί μας "εν μέτρω". Ωστόσο είναι σπάνιο- για να μην πω αδύνατο- ο εχθρός να χρησιμοποιεί το μέτρο. Γιατι έχει το πάθος της εχθρότητας και το πάθος είναι πάντοτε άμετρο και τυφλό…

Εν μέτρω ζει ο διαυγής, ο συνετός, ο καθαρός, ο αληθινός…Αυτός και στο …πάθος του έχει μέτρο….

Γι’ αυτό δεν πέφτει ποτέ στον ολοκληρωτισμό. "

υγ. Συγχαίρω αυτούς που μπορούν να ξεχωρίζουν την ήρα από το σιτάρι

και ευχαριστώ όσους μπορούν να είναι μαζί μου "έντιμοι" εχθροί

και φίλοι αδελφικοί !

Ιωάννα Ιωαννίδου

Ὁ σκοπὸς τῆς ἐργασίας

 

Μαντζαρίδης Γεώργιος (Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

Ἡ ἐργασία ἔχει κεφαλαιώδη σπουδαιότητα γιὰ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλωστε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς δαπανᾶται στὴν ἐργασία. Γι’ αὐτὸ ἡ σωστὴ θεώρηση καὶ ἄσκησή της εἶναι φυσικὸ νὰ ἐνδιαφέρει ἰδιαίτερα τὸν Χριστιανό.
Γιὰ νὰ δοῦμε ὅμως σωστὰ τὴν ἐργασία καὶ νὰ κατανοήσουμε τὴν ἰδιαίτερη σπουδαιότητα τῆς χριστιανικῆς θεωρήσεώς της, χρειάζεται νὰ ἐπιχειρήσουμε μία σύντομη ἀναδρομὴ στὸν προχριστιανικὸ κόσμο. Εἰδικότερα εἶναι ἀνάγκη νὰ δοῦμε, πῶς ἔβλεπε τὴν ἐργασία ὁ εἰδωλολατρικὸς κόσμος, καὶ πῶς τὴν ἔβλεπε ὁ κόσμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ προετοίμασε τὴ φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

 

Τό παιδί μαθαίνει τίς καταστάσεις πού ζεῖ

Ronald Russel

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στήν κριτική: Μαθαίνει νά κατακρίνει.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στήν ἔχθρα: Μαθαίνει νά καυγαδίζει.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στήν εἰρωνεία: Μαθαίνει νά εἶναι ντροπαλό.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στήν ντροπή: Μαθαίνει νά αἰσθάνεται ἔνοχο.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στήν κατανόηση: Μαθαίνει νά εἶναι ὑπομονετικό.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στόν ἔπαινο: Μαθαίνει νά ἐκτιμᾶ.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στή δικαιοσύνη: Μαθαίνει νά εἶναι δίκαιο.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα στήν ἀσφάλεια: Μαθαίνει νά πιστεύει.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα σέ ἐπιδοκιμασία: Μαθαίνει νά ἔχει αὐτοεκτίμηση.

Ἄν ἕνα παιδί ζεῖ μέσα σέ παραδοχή καί φιλία: Μαθαίνει νά βρίσκει τήν ἀγάπη μέσα στόν κόσμο.

Πηγή

Ἡ αὐθεντικότητα βιώματος σύγχρονου χριστιανοῦ

Χατζηνικολάου Νικόλαος (Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς)

Α. Εἰσαγωγή
Ἡ ἀποψινὴ ὁμιλία πρέπει νὰ ἐκφράσει κάτι ποὺ δύσκολα λέγεται καὶ νὰ δώσει χαρακτηριστικὰ καὶ παραμέτρους γιὰ κάτι ποὺ ἀπὸ τὴ φύση του εἶναι λιγότερο περιγραπτὸ καὶ περισσότερο ἔμμεσα ἀντιληπτό, γιὰ κάτι πιὸ πολὺ κεκρυμμένο ποὺ τὸ ὑποψιάζεσαι, παρὰ φανερὸ ποὺ μπορεῖς νὰ τὸ σχολιάσεις. Οἱ στόχοι προσδιορίζονται, τὰ βιώματα ὅμως δύσκολα περιορίζονται σὲ λεκτικὰ πλαίσια. Πολὺ δὲ περισσότερο ἡ αὐθεντικότητα τοῦ βιώματος τῆς πίστεως καὶ τῆς χάριτος, ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ βαθύτερο εἶναι τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, τὴν ἀλήθεια τοῦ ἀνθρώπου, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ μυστήριο ποὺ διαρκῶς μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ λιγότερο ἐκδήλωση, ἔκφραση ἢ τρόπο καὶ συμπεριφορὰ πρὸς τὰ ὁποῖα κανεὶς προσαρμόζεται.

Τί εἶναι ἡ γιόγκα. Ἀκίνδυνη μέθοδος γιά ὑγεία καί ὀμορφιά ἤ ἐπικίνδυνη τεχνική θρησκευτικῆς λατρείας (Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις

Τί εἶναι ἡ γιόγκα.
Ἀκίνδυνη μέθοδος γιά ὑγεία καί ὀμορφιά ἤ ἐπικίνδυνη τεχνική θρησκευτικῆς λατρείας

(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 102, Ἰαν. – Μαρτ. 2018).

Τό προσωπεῖο μιᾶς θρησκευτικῆς τεχνικῆς

Ἕνα φαινόμενο, πού ἐπεκτείνεται συνεχῶς στήν ἐποχή μας καί προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, εἶναι ἡ διείσδυση τῆς λεγόμενης ἀνατολικῆς «πνευματικότητας» στίς χριστιανικές ἤ ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Ἀπό τή στιγμή πού τό ἀποκρυφιστικό κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς υἱοθέτησε βασικές ἀντιλήψεις καί τεχνικές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τοῦ Βουδισμοῦ, ὅπως ἡ μετενσάρκωση, τό κάρμα, ὁ διαλογισμός, ἡ γιόγκα κ.ἄ., καί τίς προωθεῖ σέ κάθε κατεύθυνση, τά στοιχεῖα αὐτά, ἀκόμη καί στήν Ἑλλάδα, τείνουν νά γίνουν μέρος τῆς καθημερινότητας, ἀφοῦ γίνονται ἀποδεκτά ἀπό ὅλο καί περισσότερους συνανθρώπους μας. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι, συνήθως, δέν μεταφέρονται ὅπως πραγματικά εἶναι, δηλαδή ὡς ἀντιλήψεις, τεχνικές ἤ ἀκόμη καί ὡς πράξεις λατρείας μιᾶς ἄλλης θρησκείας ριζικά ἀσύμβατης μέ τόν Χριστιανισμό, ἀλλά ἐμφανίζονται μέ κάθε εἴδους προσωπεῖα, προσαρμοσμένα στά χριστιανικά ἤ κοσμικά πρότυπα.