Σκέφτομαι πως οι πιο όμορφοι χάρτες είναι χαραγμένοι στη ψυχή των μικρών παιδιών.
Χάρτες που δεν έχουν σύνορα. Που είναι χρωματισμένοι μόνο με το γαλάζιο τ ‘ουρανού, το βαθύ πράσινο των λιβαδιών και το τριαντάφυλλο της ανατολής.
Σ’αυτούς τους χάρτες, ο κόσμος μοιάζει να μην έχει τέλος.
Και όμως… χωράει ο ολόκληρος σένα τους βλέμμα!
Στην αγκαλιά ενός μικρού παιδιού, εκατομμύρια ήλιοι, φεγγάρια, γαλαξίες αμέτρητοι, βολεύονται, Ξαπλώνουν, Απλώνονται…Αποκοιμιούνται.
(Αλκυόνη Παπαδάκη)
Filed under: _Σκέψεις - Απόψεις_ |
Ηλιαχτιδα 
Σχολιάστε